Modern sanatın 19. yüzyıl ortalarında yükselişiyle birlikte temsil anlayışında keskin bir sapma gözlemlenir; doğal biçimlerin, görünenin benzerini yanılsama olarak imge alanında yeniden üretmeyi -temsil etmeyi- bırakan modern ressamlar geleneğin imge kuramından ayrıldıklarında yeni bir estetik mi getirdiler? Seminer Eski Yunan’dan günümüze estetikçilerin tartışmasını dönemlerindeki sanatçıların üretimine giderek ele alacak. ‘Temsil’ sorusuna verilen yanıt odağında örülen seminer, modern sanatın temsilden dönmesiyle resim ve heykelin açıldığı olanakları soruşturuyor. ‘Temsil’den ne anlıyoruz, ne anlamalıyız? Neden 20. yüzyılda sanatçılar ve estetikçiler hepbir ağızdan temsile “hayır” dediler?

 

6 Hafta

Haftada 1 gün

6-12 kişi

​

Atölye yürütücüsü: Aykan Alemdaroğlu

​

Program İşleyişi 

 

1.Hafta: Eski Yunan’da sanatların sınıflandırılması; ‘mimesis’ ve ‘güzel’ çevresinde yapılan tartışma; estetiğin soruları - Kurama doğru gelişim: Platon, Aristoteles ve dönem sanatı

 

2. Hafta: Rönesans, Barok resim/heykel kuramı; sanatçıların içinde çalıştığı estetik düzen – Kant

 

3. Hafta: Modern sanat, modern estetik; resmin 19. yüzyıl ortalarıyla Akademi’nin öğrettiğinden kopuşu, temsilden sapması; Turner, Manet, Monet – Hegel

 

4. Hafta: Cézanne; sapmanın/kopuşun getirdiği olanaklar; resim sanatının ve arkasından heykel sanatının yeniden tanımlanması; ‘oluş’lara açılan sanat, özgürleştiren sanat – Nietzsche

 

5. Hafta: Avangard estetiğin soruşturulması; sanatta beliren olanakların yaşamsal karşılığı – Heidegger

 

6. Hafta: Neo-avangard; sanattan ve sanatçıdan beklenilen – Deleuze​